چند روز پیش شیطان را دیدم !

نشسته بر سر بساط صبحانه و آرام لقمه برمی داشت ...

گفتم:ظهر شده ،هنوز یساط کار خود را پهن نکرده ای ؟ بنی آدم نصف روز خود را بی تو گذرانده اند گفت :خود را باز نشسته کرده ام !پیش از موعود!

چرا؟

چون :نگاه هایمان هرزه شده

آغوش هایمان بوی هوس گرفته

عشق هایمان پوشالی شده

محبت هایمان قلابی شده

خوبی هایمان فقط تظاهر به خوبی است

دلم به حال واژه عشق می سوزه !

عبادتمان همه چیز هست جز بندگی خدا...

نان از خدا می خوریم وفرمان از شیطان می بریم !

رنگ ولعاب صورت ها هر روز بیشتر می شه

و رنگ ولعاب دل ها هر روز کمتر...

افکارمان غربی شده

آزادی از نظرمان آزاد بودن پوشش است نه آزاد بودن عقیده...

شعار می دهیم بدون عمل

قضاوت میکنیم بدون عدل

تقصیر برگها نیست ،آدم ها همینن!

نفس که میدی لهت میکنن...

یکرنگ که باشی دلشان را میزنی ...

خسته می شوند از رنگ تکراریت

این روزها دوری رنگین کمان هاست

اینجا سرزمین واژه های وارونه است

جایی که گنج جنگ می شه

درمان نامردی می شه

قهقه هق هق می شه

اما درد همان درده

و گرگ همان گرگ

این جا سرزمین سرد سکوت است

هرچه بود ماجرا این بود

دیگر بس است مرثیه، دیگر بس است گریه وزاری

ما خسته ایم ،آخر

ما موج های خاموش آرامشیم ...

سوال من این است ما در کدام نقطه از انسانیت ایستاده ایم ؟

ای خداوند!

به علمای ما مسئولیت

و به عوام ما علم

و به مومنان ما روشنایی

و به روشنفکران ما ایمان

و به متعصبین ما فهم

و به فهمیدگان ما تعصب

و به زنان ما شعور

و به مردان ما شرف

و به پیران ما آگاهی

و به جوانان ما اصالت

و به اساتید ما عقیده

و به دانشجویان ما نیز عقیده

و به خفتگان ما بیداری

و به دینداران ما دین

و به نویسندگان ما تعهد

و به هنرمندان ما درد

و به شاعران ما شعور

و به محققان ما هدف

و به نومیدان ما امید

و به ضعیفان ما نیرو

و به محافظه کاران ما گشتاخی

و به نشستگان ما قیام

و به راکدان ما تکان

و به مردگان ما حیات

و به کوران ما نگاه

و به خاموشان ما فریاد

و به مسلمانان ما قرآن

و به شیعیان ما علی(ع)

و به فرقه های ما وحدت

و به حسودان ما شفا

و به خودبینان ما انصاف

و به فحاشان ما ادب

و به مجاهدان ما صبر

و به مردم ما خودآگاهی

و به همه ملت ما همت، تصمیم و استعداد فداکاری

و شایستگی نجات و عزت

ببخش